بدگویی در میان همسایه‌های محله کوی سلمان جایی ندارد

همسایه‌های کوچه شهید رحیمی۵ در محله کوی سلمان، سال‌هاست که کنار هم به خوبی و خوشی زندگی می‌کنند. جو کوچه آن‌قدر خوب و صمیمی است که وقتی کسی اینجا ساکن می‌شود، دیگر به فکر جابه‌جایی و نقل‌مکان به کوچه و محله دیگری نمی‌افتد.

اینجا همسایه‌ها از احوال هم باخبرند؛ اما اهل بدگویی از هم یا سرک‌کشیدن به زندگی دیگران نیستند. در مواقع بیماری و گرفتاری هم کنار هم هستند و همین باعث شده است مانند یک خانواده بزرگ باشند.

مطلب مرتبط همسایه‌های محله مهرآباد مثل برادر پشت هم‌اند

همدلی در دوران کرونا

زهره بشاش، فعال فرهنگی و اجتماعی محله کوی سلمان، با اینکه فقط ۱۰ سال است که ساکن این محدوده شده، اما حسابی بین همسایه‌ها سرشناس است و همه او را می‌شناسند. او رابط خیران کوچه هم هست. همسایه‌ها کمک‌های خیرانه را به دستش می‌رسانند و او به خانواده‌های نیازمند می‌دهد.

زهره‌خانم قبل از اینجا پنج سال در محله و منطقه دیگری ساکن بوده و درباره مکان فعلی‌اش می‌گوید: همسایه‌های اینجا فرق می‌کنند و مهربان‌تر هستند. از دیگر‌خصوصیاتشان می‌توان به دلسوزی و به‌فکر‌هم‌بودن اشاره کرد. مثلا اگر کسی گیر و گرفتاری داشته باشد، هر کس هرطور بتواند، کمکش می‌کند.

زهره‌خانم به دوران شیوع بیماری کرونا اشاره می‌کند و می‌گوید: در آن دوران که همه از هم فاصله می‌گرفتند، اینجا فرق می‌کرد و همین که خبردار می‌شد‌ند همسایه مبتلا شده است، برای او غذا می‌بردند یا خریدهایشان را انجام می‌دادند. یادم هست که پسر فریده‌خانم وقت می‌گذاشت و برای همسایه‌ها خرید می‌کرد.

ماندگار شدن به‌خاطر صداقت همسایه‌ها

همسایه‌ای که زهره‌خانم از پسرش یاد می‌کند، فریده عرب‌جعفری، اصالتا شمالی و اهل بهشهر است و حدود سی سال پیش خانواده‌اش به مشهد و این محله می‌آیند. او بین همسایه‌ها به مردم‌داری و به‌ویژه دستپخت خوب و معرکه معروف است.

درمورد مردم‌داری‌اش همین بس که اگر چند روزی از احوال همسایه‌ای بی‌خبر باشد، درِ منزلش می‌رود و احوالش را می‌پرسد تا مبادا گرفتار باشد. آشپزی او هم بین همسایه‌ها زبانزد است. در مراسم عزاداری بانوان یا سفره‌های نذری معمولا فریده‌خانم را کنار دیگ می‌شود پیدا کرد.

قبل از این کوچه هرجا که زندگی می‌کردیم، همسایه‌ها خیلی غیبت می‌کردند؛ ولی اینجا کسی پست‌سر کسی حرف نمی‌زند

فریده‌خانم ویژگی خوب اهالی این کوچه را روراستی و غیبت‌نکردن می‌داند و می‌گوید: قبل از این کوچه هرجا که زندگی می‌کردیم، همسایه‌ها خیلی غیبت می‌کردند؛ ولی اینجا کسی پست‌سر کسی حرف نمی‌زند و همین، یک‌دنیا می‌ارزد.

پای‌کار وصلت جوانان همسایه

فریده‌خانم هم حرف را به همسایه دیگری می‌کشاند که برای همه همسایه‌ها دلسوز است؛ تااین‌حد که دغدغه جای‌پارک ماشین همسایه‌ها را دارد. کار مهم‌تر فاطمه‌خانم بلوچ، این است که آستین بالا می‌زند و برای دختران و پسران همسایه همسر مناسب پیدا می‌کند.

او که سی‌سالی می‌شود ساکن این کوچه است، می‌گوید: در این سال‌ها به‌خاطر همسایه‌ها خانه را عوض نکردیم و جای دیگری نرفتیم. از روز اولی که به این خانه آمدیم، با یک بسته سبزی با همسایه‌ها دوست شدم. یادم هست که همگی در پیاده‌رو جلوی در خانه نشستیم و دورهم سبزی‌ها را پاک کردیم.

فاطمه‌خانم مهم‌ترین ویژگی همسایه‌ها را معرفتشان می‌داند و می‌گوید: اینجا کسی در زمان مریضی تنها نمی‌ماند و همسایه‌ها حواسشان به یکدیگر هست و مثل یک خانواده بزرگ هستند.

* این گزارش دوشنبه ۲ تیرماه ۱۴۰۴ در شماره ۶۲۸ شهرآرامحله منطقه ۵ و۶ چاپ شده است.